حضانت یکی از مهم ترین مباحث فقهی و حقوق مدنی است، زمانی که پدر و مادر از هم جدا می¬شوند مسأله حضانت و نگهداری فرزند و اولویت هریک از آنها برای نگهداری و سرپرستی فرزند مطرح می¬شوند. که دارای آثار و پیامدهای مهم اجتماعی و خانواده¬گی می¬باشد. حضانت با توجه به این¬که حق باشد یا تکلیف یا هردو، در هر مورد دارای اثرات حقوقی و اجتماعی فراوان و متفاوتی است که در این نوشتار و با توجه به حقوق مدنی جمهوری اسلامی ایران و افغانستان مواضع قانون¬گذاران این دو کشور بزرگ مورد باز اندیشی، و مقایسه قرار گرفته است. نتیجتًا حضانت نسبت به مادر، حق و نسبت به پدر حق و تکلیف است. زیرا مادر در قبول یا رد حضانت و شیردهی مخیر است، اما پدر موظف است که عهده دار امور فرزند شود. پس حق بودن حضانت موجب می¬گردد که شخص در اعمال آن مختار باشد و بتوانند آز انجام آن شانه خالی کند، در حالی که اگر حضانت را تکلیف بدانیم امکان آن وجود نیست. نکته¬ای دیگری که مرتبط با این مسأله است پاسخ به این پرسش است که آیا اگر حضانت حق باشد، یک حق دایمی است یاحقی است قابل سلب و مشروط؟ و اگر حضانت مشروط است بر اساس چه شرایطی می¬تواند این حق را از صاحب حق باز ستاند؟ و نیز این که دارنده حق حضانت،(حَاضِن و حَاضِنَه) منظور از حاضن و حاضنه، پدر و مادر – در اغلب موارد – و دیگر اقارب نزدیک طفل را گویند که نگهداری و پرورش کودک را بر عهده دارند. از چه ویژگی¬ها و شرائط باید برخور دار باشد؟ ضمنا به ملاکات اولویت مادر در امر حضانت اشاره شده است. واژگان کلیدی: حضانت، حق، تکلیف، حقوق افغانستان، اطفال یا کودکان، حقوق دانان، قانون، ملاکات، مدنی، تفاوت، تشابه، و غیره

ای محقیق شما که ازنیروخاصی برای ادامه دادن برهرمطلب دلخواه تان هستید.

نظرات شما عزیزان: